na mostovima skopčanim od riječi

korak je predug 
a paukovim  suzama oblivene 
i najslađe 
rime postaju gorke

viseći most se njiše u snove 
mačka 
položi ruku na tebe i dan se prelomi 
u literarni večer

tipkovnica 
se razlije po stolovima 
elektronika monotono zuji 
daviš se 
od neprave mjesečeve svjetlosti

jato golubova odmara se pod nadstrešnicom

sa slomljenim vratovima morao bi ih položiti na oltar 
kad bi ih uzimao u ruke svaki pojedinačno bi zagugutao 
i osjetio bi 
kako toplota njihovih majušnih ptičjih tijela 
teče u tvoje krute prste i tvrde dlanove

riječ bi bila toplija od čovjekove
a kad bi slabašno zaškripala njihova vratna vretenca 
iz kloake bi se iscijedila 
čudna smjesa fecesa i mazive bijele urinske kiseline

Jure Drljepan (JUR)